Dat gebeurt toch niemand? Dan let je gewoon niet goed op hoor!? Dan ben je een slechte moeder! Geloof mij, het overkomt iedereen wel eens een keer. Ook mij, en ik zal je vertellen hoe het ging zodat jij je hopelijk weer wat beter voelt. We zijn allemaal mensen.
Kind kwijt in winkel
Als ik er alleen al aan terugdenk. Totale paniek! Je kind kwijt zijn is echt helemaal niet leuk. En toch overkomt het bijna iedereen wel een keer. Die kleintjes zijn zo snel! Ik ben mijn zoontje uit het oog geraakt in een winkel.
Ik was samen met een vriendin aan het winkelen. We hadden niet zo heel veel tijd maar mijn vriendin zocht iets specifieks dus we dachten we rijden even naar de stad en doen drie winkels aan.
Mijn oudste zoontje zat op school en de kleinste was thuis (net 3jaar) en die ging dus gezellig met ons mee. Maar die dag had hij echt een ontzettende stoute bui. Hij zag alles als een grapje en was echt de clown aan het uithangen!
Maar daar was hij niet. Verder de winkel in, roepen, zoeken, geen reactie. Hij moet hier toch ergens zijn? Vragen aan medewerkers, maar nee… niemand heeft een klein jongetje gezien…
Hanneke S.
We konden onze auto in de garage onder het winkelcentrum parkeren en gingen via de loopband (zo’n ding waar je winkelwagen op kan) omhoog. Daar kwamen we direct uit op een winkelpleintje met de specifieke winkels die we in gedachte hadden. Ideaal dus.
De eerste winkel, Primark, is aan de grote kant en heeft ook een grote roltrap. Bij elk kledingrek dook hij ertussen en ging zich verstoppen. Prachtig vond hij het maar het was hartstikke druk dus ik nam hem aan de hand zodat hij in de buurt bleef.
Daarna gingen we naar de Only. Een kleine, overzichtelijke winkel. Leuke collectie maar net niet wat we zochten dus al snel gingen we door naar de Sting. Mijn zoontje rende al een stukje vooruit maar ik zag hem gewoon. In de Sting was hij lekker ondeugend aan het doen en wilde het verstoppertje spelen hervatten. Ik vertelde hem dat we hier echt mee gingen stoppen.
Hij werd rustiger. In de Sting vonden wij wel iets wat wij leuk vonden en we gingen naar de kleedkamer. Mijn vriendin en ik zaten in een paskamer naast elkaar en mijn zoontje liep over van de een naar de ander en je voelt het al aankomen.
Hij ging het kleedhokje uit, liep niet naar het andere hokje maar rende zo de winkel in. Weg kind! In eerste instantie ben je nog vrij rustig. Ik stond half naakt dus kleedde mij snel aan en liep de winkel in. Er waren nog meer pashokjes dus die liep ik langs.
Maar daar was hij niet. Verder de winkel in, roepen, zoeken, geen reactie. Hij moet hier toch ergens zijn? Vragen aan medewerkers, maar nee… niemand heeft een klein jongetje gezien.
Paniek, waar is hij dan wel?
Inmiddels is de halve winkel aan het zoeken en wordt er zelfs in het magazijn gekeken. Hij zal toch niet de winkel uit zijn gegaan? Mijn vriendin is inmiddels ook aangekleed en we splitsen ons op. Ik ren terug naar de Primark, mijn vriendin naar de Only. Daar is hij niet. Bij buitenkomst zie ik aan het gezicht van mijn vriendin dat hij daar ook niet was.
Oke, we zijn nu 10min verder, nu is het echt niet grappig meer. Waar kan hij zijn? Hij zal toch niet meegenomen zijn? Waar is hij inmiddels helemaal naar toe gelopen? De paniek wordt groter.
Nergens is hij te bekennen. Is hij dan terug gegaan naar de auto? Al roepend de garage in maar ook daar geen kind te bekennen. Wat een hell! Terug naar de Sting. Wellicht is hij daar inmiddels gevonden maar nee.
Ik besluit om te vragen of er een algemeen “noodnummer” oid is waar we naar toe kunnen bellen om groter alarm te slaan in het winkelcentrum. Hij moet toch ergens zijn? Gelukkig staat zo’n dergelijke nummer en de caissière begint te bellen. Op dat moment komen de verlossende woorden: ” mevrouw bent u een klein jongetje kwijt, hij ligt daar!”
Gevonden!
En ja hoor. Daar komt hij vanachter een stellage, onder een rek vol maxi-jurken, tevoorschijn. Al die tijd heeft hij zich stilgehouden. Het begon vast als een spelletje, en daarna wist hij waarschijnlijk ook niet meer wat hij moest doen. Hij was duidelijk ook een beetje slag.
Wat een ontlading! Uiteraard was ik helemaal emotioneel en mocht ik even het magazijn in om wat water te drinken en bij te komen. Mijn vriendin was inmiddels ook geïnformeerd en kwam ook huilend het magazijn in.
In die 15 a 20 minuten zijn alle vormen van emotie voorbij gekomen, ben ik (en mijn vriendin) 10 jaar ouder geworden en was ik toe aan een groot glas wijn! Zo heftig.
SOS-armbandje kind met naam
Tja het kan iedereen gebeuren. In een seconde kan je kindje weg zijn. Kinderen hebben geen idee. Vaak is het een spelletje of dwalen ze af voordat je het in de gaten hebt. Je voelt je schuldig maar dat is echt niet nodig. Relax mom, youre just a human..
Wat ik sinds die tijd wel heb gekocht is een SOS-armbandje met naam. En nee als ik ga winkelen dan doe ik ze niet om maar zeker wel in een pretpark, strand of op andere drukke plekken. Het geeft mij een fijn idee dat als iemand mijn kindje vindt dat ze mij kunnen bellen.
Eind goed, al goed… hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt?
